Fakirlikten yakınırken bir anda paraya para demeyen insanlar var. Birçok kitabı varken yazdığı bir cümleyle bir anda meşhur olan yazar/ şairler var.
Söylediği birçok parçası, oynadığı birçok rolü olup bir yaptığı bir davranışıyla bir anda tanınan şarkıcı, oyuncular var.
Aniden tanınan, bir anda toplumun gündemine oturan, birden yıldızı parlayan, birden esip coşanların hepsi de hırslı insanlar.
Her dönemde vardı hırslı insanlar; fakat günümüzdeki gibi evimizin içinde değildi. Televizyonda seyrettiğimiz programlar bize hırslı olmamızı telkin ediyor. Sosyal medyada başarı hikâyeleri paylaşılıyor sık sık. Herkesin başarı anlayışı farklı: Para hırsı olan, kazandığı paraları görüntülüyor, dekont paylaşıyor. Katalog reklamı yapıp kazandığı parayı başarı olarak görüyor. Gelinlikle fotoğraf çektirip baba evinden koca evine gittiğini başarı olarak görüyor. Dönem sonunda takdirler, teşekkürler ve hatta tek başına karneler yarışıyor. Sınavdan sonra puanlar, yerleşilen bölümler karşılaştırılıyor. Anne babalar “Takdir aldık” ya da şu “bölümü kazandık” yazıyorlar. Ev hanımları kaynana boğan, komşu çatlatan, elti kıskandıran tarifler hazırlıyorlar.
İnsanlar dedikodu yapmak için bile hakkında konuştukları üçüncü kişiye en çok hırslanan, en çok kinleneni buluyorlar ki rahat atıp tutsunlar.
Korkuyorum!
Birçok öğretmenin “Zekisin, çalışkansın; ama hırslı değilsin” dediği insanlar, bence dua etsinler hırslı olmadıklarına.
Hırs, insanın zayıf noktasıdır. Zaafı olan hata yapar. Zaafını açık hedef gibi ortaya koyan kullanılmaya müsaittir. Bu zaaf insanları birbirine köle yapar.
Hayatında hiç mutlu olmamış, hiç sevmemiş, hiç sevilmemişliklerinin acısını farklı şekilde çıkarmak kısa vadede keyiflendirse de mutlu görünme hırsıyla kendini yıpratan insan gelecek felaketlerin iyisine, hastalığa davetiye çıkarır.
Çok kazanma hırsıyla haramı helali gözetmeyenden, gündeme gelme hırsıyla ağzından çıkanı kulağı duymayandan, yükselme hırsıyla rakibinin ayağını kaydırandan, kendi hırsıyla nefret saçan ağızların Allah’ı kalkan etmesinden korkuyorum.
Hırsın hırsız olduğuna inanıyorum. Kimi para çalıyor kimi güven çalıyor kimi sağlık çalıyor kimi iman çalıyor…
Öğretmenlerin hırslı bulmadığı insanlara güveniyor, onların varlığıyla mutlu oluyorum. Hayattaki en özgür insanlar onlar çünkü. Kendi gönüllerince yazıp çiziyorlar. Kendi zevklerince giyiniyorlar. Kendi tarzlarınca yaşıyorlar. Kendi zevklerince yiyip içiyorlar. Hayatı kendi renklerince boyuyorlar.
Kimsede gözleri yok. Kimseyle işleri yok. Kimseyle alıp veremedikleri yok.
Öğretmenlerin hırslı bulmadığı insanlar var ya iyi ki varlar göz önünde olmasalar da kıymetleri pek bilinmese de!
